Ephraem Syrus

Εφραἰμ, τῆς ἐν Ἐδέσσῃ ἐκκλησίας διάκονος, πολλὰ τῇ τῶν Σύρων διαλέξει συντέθηκε, καὶ εἰς τοσαύτην ἦλθε λαμπρότητα, ὥστε μετὰ τὴν ἀνάγνωσιν τῶν θείων γραφῶν, δημοσίᾳ, ἔν τισι τῶν ἐκκλησιῶν ἀναγινώσκεται τὰ συγγράμματα. ἀνέγνων περἰ τοῦ ἁγίου πνεύματος Ἑλληνικὸν τεῦχος, ὅπερ τινὲς ἀπὸ τῆς Σύρων γλώτῆς μετέφρασαν, καὶ τὸ ἄκρον τῆς ὑψηλοτάτης διανοίας, ἐκ τῆς μεταφράσεως ἔγνων. ἐτελεύτησε βασιλεύοντος Γρατιανοῦ.

Ephraem, Edessenae ecclesiae diaconus, multa Syro sermone composuit, et ad tantam venit claritudinem, ut post lectionem scripturarum publice in quibusdam ecclesiis ejus scripta recitentur. legi ejus de spiritu sancto Graecum volumen, quod quidam de Syriaca lingua verterat, et acumen sublimis ingenii, etiam in translatione, cognovi. decessit sub Valente principe.

Hieronymus Stridonensis

S. Ephraem Syri opera: textum Syriacum Graecum Latinum.
Ad fidem codicum recensuit prolegomenis notis indicibus instruxit Sylvius Ioseph Mercati. Tomus prima. Romae: Sumptibus Pontificii Instituti Biblici, 1915.

S. Ephraim’s quotations from the Gospel.
By F. Crawford Burkitt. Texts and Studies 7.2. Cambridge: Cambridge University Press, 1901.

Evangelii concordantis expositio sancto Ephraemo doctore Syro.
Cujus versionem emendavit, adnotationibus illustravit et edidit Dr. Georgius Moesinger. Venetiis: Libraria pp. Mechitaristarum in monasterio s. Lazari, 1876.

S. Ephraim’s prose refutations of Mani, Marcion, and Bardaisan.
By C. W. Mitchell. Volume I. London: Williams and Norgate, 1912.