Cap. 1:1 – 37:14; 42:7 – 49:17:
Textus omnibus testibus communis, pp. 64–146, 172–190.
Cap. 37:14-16; 38:1 – 42:7:
Textus Z (= P. Bodmer 5) + textus omnibus testibus communis,
pp. 146, 152–172.
Cap. 37a:1 – 42a:23:
Textus ceterorum testium + textus omnibus testibus communis, pp. 148–172.
|
1 1
|
<Γένεσις Μαρίας. Ἀποκά-
λυψις Ἰακώβ.> I. Ἐν ταῖς ἱστο-
ρίαις τῶν ιβ´ φυλῶν, [ἦν Ἰωακεὶμ]
πλούσιος σφόδρα, καὶ προσ-
|
|
1 5
|
έφερε Κυρίῳ τὰ δῶρα αὐτοῦ
διπλᾶ λέγων ἐν ἑαυτῷ· «Ἔσται
τὸ τῆς περισσείας μου ἅπαντι
τῷ λαῷ καὶ τὸ τῆς ἀφέσεως
Κυρίῳ τῷ Θεῷ εἰς ἱλ[ι]ασμὸν ἐμοί.»
|
|
1 10
|
2. [εν] Ἤγγισεν δὲ ἡ ἡμέρα [Κυρίου
ἡ μεγάλη,] καὶ προσέφερον
οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τὰ δῶρα αὐτῶν.
Καὶ ἔστη[σαν] κατενώπιον
αὐτοῦ [καὶ] Ῥουβὴλ λέγων· «Οὐ-
|
|
1 15
|
κ ἔξ[ε]στί σοι πρώτῳ ἐνεγκεῖν τὰ δῶ-
ρά σου, καθότι σπέρμα οὐκ ἐποίησας
|
|
2 1
|
ἐν τῷ Ἰσραήλ.» 3. Καὶ ἐλυπήθη
Ἰωακεὶμ σφόδρα, καὶ ἀπῆλθεν
εἰς τὴν δωδεκάφυλον τοῦ λα-
|
|
2 3a
|
οῦ <λέγων ἐν ἑαυτῷ· «Θεάσομαι
|
|
2 3b
|
τὴν δωδεκάφυλον τοῦ Ἰσραήλ,>
|
|
2 4
|
εἰ ἐγὼ μόνος οὐκ ἐποίησα σπέρ-
μα ἐν τῷ Ἰσραήλ.» <Καὶ> ἠραύνησ[ε], καὶ
εὗρ[ε]ν πάντας τοὺς δικαίους ὅτι σπέρ-
μα ἐν τῷ Ἰσραὴλ ἀνέστησαν. Καὶ
ἐμνήσθη[ν] τοῦ πατριάρχου Ἀ-
βραάμ, ὅτι ἐν τῇ ἐσχάτῃ αὐτοῦ
|
|
2 10
|
ἡμέρᾳ ἔδωκεν αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς
υἱὸν τὸν Ἰσαάκ. 4. Καὶ ἐλυπεῖτο
Ἰωακεὶμ σφόδρα, καὶ οὐκ ἐφά-
νη τῇ γυναικὶ αὐτοῦ, ἀλλὰ ἔδω-
κεν ἑαυτὸν εἰς τὴν ἔρημον. <Καὶ> ἔπη-
|
|
2 15
|
ξεν τὴν σκηνὴν αὐτοῦ ἐκεῖ,
καὶ ἐνήστευσεν μ´ ἡμέρας καὶ
|
|
3 1
|
νύκτας μ´ λέγων ἐν ἑαυτῷ Ἰω-
κείμ· «Οὐ καταβήσομαι οὔτε ἐπὶ
βρωτὸν οὔτε ἐπὶ ποτόν, ἕως ἐπι-
σκέψηταί με Κύριος ὁ Θεός μου· καὶ ἔσται
|
|
3 5
|
μου ἡ εὐχὴ βρώματα καὶ πόμα-
τα.» II. Ἡ δὲ γυνὴ αὐτοῦ Ἄννα δύ[ο]
θρήνους ἐθρήνει καὶ δύο κοπε-
τοὺς ἐκόπτετο λέγουσα· «Κόψο-
μαι τὴν χηροσύνην μου καὶ
|
|
3 10
|
κόψομαι τὴν ἀτεκνίαν μου.» 2. [ε-
ν] Ἤγγισεν δὲ ἡ ἡμέρα Κυρίου ἡ μεγά-
λη. Καὶ εἶπεν [Ἰο]υθίνη ἡ παιδίσκη
αὐτῆς πρὸς αὐτήν· «Ἕως πότε τα-
πεινοῖς τὴν ψυχήν σου; [Ἰδοὺ]
|
|
3 15
|
[ἤ]γγισ<ε> ἡ ἡμέρα [Κυρίου ἡ μεγάλη,]
καὶ οὐκ ἔξεστί σοι πενθεῖν. Ἀλλὰ
|
|
4 1
|
λάβε τοῦτο τὸ κεφαλοδέσμιον,
ὃ ἔδωκέν μοι ἡ κυρία τοῦ ἔργου,
καὶ οὐκ ἔξεστί μοι δήσασθαι αὐ-
τό, καθότι παιδίσκη εἰμὶ σὴ καὶ
|
|
4 5
|
[καὶ] χαρακτῆρα ἔχει βασιλικόν.»
3. Καὶ εἶπεν Ἄννα· «Ἀπόστηθι ἀπ’ ἐ-
μοῦ. Καὶ ταῦτα οὐκ ἐποίησα, καὶ
Κύριος ὁ Θεὸς ἐταπείνωσέν με σφό-
δρα. Μήπως τοῦτο πανοῦργο<ς>
|
|
4 10
|
ἔδωκέν σοι, καὶ ἦλθες κοινωνῆ-
σαί με τῇ ἁμαρτίᾳ σου.» Καὶ εἶπεν
[Ἰο]υθίνη ἡ παιδίσκη· «Τί ἀρά[ε]σω-
μαί σε, καθότι οὐκ ἤκουσας τῆς φω-
νῆς μου; Ἀπέκλεισεν Κύριος ὁ Θεὸς τὴν
|
|
4 15
|
μήτ[ε]ραν σου, τοῦ μὴ δοῦναί σοι
καρπὸν ἐν Ἰσραήλ.» 4. Καὶ ἐλυπήθη
|
|
5 1
|
Ἄννα σφόδρα, καὶ περιείλατο τὰ
ἱμάτια αὐτῆς τὰ πενθικὰ καὶ
ἀπεσμήξατο τὴν κεφαλὴν αὐ-
τῆς καὶ ἐνεδύσατο τὰ ἱμάτια αὐτῆς
|
|
5 5
|
τὰ νυμφικά. Καὶ περὶ ὥραν θ´ κατέ-
βη εἰς τὸν παράδεισον αὐτῆς τοῦ
περιπατῆσαι· καὶ εἶδεν δαφνιδέ-
αν καὶ ἐκάθισεν ὑποκάτω αὐτῆς,
καὶ μετὰ τὸ ἀναπαῆναι ἐλιτάνευσεν
|
|
5 10
|
τὸν Δεσπότην λέγουσα· «Ὁ Θεὸς τῶν
πατέρων <μου>, εὐλόγησόν με καὶ ἐ-
πάκουσον [μου] τῆς δεήσεώς μου,
καθὼς εὐλόγησας τὴν μητέραν
Σάραν καὶ ἔδωκας αὐτῇ [υἱὸν τὸν]
|
|
5 15
|
Ἰσαάκ.» III. Καὶ
[ἠτένισεν] Ἄννα
εἰς οὐρανόν, καὶ εἶδεν καλιὰν
στρουθῶν ἐν τῇ δαφνιδέᾳ. Καὶ
|
|
6 1
|
εὐθέως ἐποίησεν θρῆνον
Ἄννα ἐν αὑτῇ λέγουσα· «Οἴμοι,
τίς μοι ἐγέννησεν; ποία δὲ μή-
τρα ἐξέφυσέν με; ὅτι ἐγὼ κατάρα ἐ-
|
|
6 5
|
γεννήθην [ἐνώπιον αὐτῶν πάν-
των καὶ] ἐνώπιον τῶν υἱῶν
Ἰσραήλ. Καὶ [ὠνει]δίσθην καὶ ἐμυ-
κτήρισαν καὶ ἐξώρισάν με ἐκ
ναοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ μου. 2. Οἴμοι τίνι ὡ-
|
|
6 10
|
μοιώθην ἐγώ; Οὐχ ὡμοιώθην <ἐγὼ>
τοῖς πετεινοῖς <τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι
|
|
6 11a
|
καὶ τὰ πετεινὰ> τοῦ οὐρανοῦ
|
|
6 12
|
γόνιμά ἐστιν ἐνώπιόν σου,
Κύριε. Οἴμε τίνι ὡμοιώθην
ἐγώ; Οὐχ ὡμοιώθην <ἐγὼ> τοῖς ἀλό-
|
|
6 15
|
γοις ζῴοις, ὅτι καὶ τὰ ἄλογα
ζῷα γόνιμά εἰσιν ἐνώπιόν
σου, Κύριε. Οἴμοι τίνι ὡμοιώ-
|
|
7 1
|
θην ἐγώ; Οὐχ ὡμοιώθην <ἐγὼ> τοῖς θη-
ρίοις τῆς γῆς, ὅτι καὶ τὰ θηρία τῆς γῆς
γόνιμά εἰσιν ἐνώπιόν σου, Κύριε. Οἴμοι
τίνι ὡμοιώθην ἐγώ; 3. Οὐχ ὡμοι-
|
|
7 5
|
ώθην <ἐγὼ> τοῖς ὕδασιν τούτοις, ὅτι καὶ
τὰ ὕδατα ταῦτα γαληνιῶντα καὶ
σκιρτῶντα, καὶ οἱ ἰχθύες αὐτῶν σε
εὐλογοῦσιν, Κύριε. Οἴμοι τίνι ὡμοιώ-
θην ἐγώ; <Οὐχ ὡμοιώθην ἐγὼ>
|
|
7 9a
|
τῇ γῇ ταύτῃ, ὅτι καὶ ἡ γῆ προ-
|
|
7 10
|
φέρει τοὺς καρποὺς αὐτῆς κατὰ και-
ρὸν καί σε εὐλογεῖ, Κύριε.» IV. Καὶ ἰδοὺ ἄγγε-
λος Κυρίου ἔστη λέγων· «Ἄννα Ἄννα, ἐ-
πήκουσεν Κύριος ὁ Θεὸς τῆς δεήσεώς σου. Συν-
λήμψεις καὶ γεννήσεις, καὶ <λ>αληθή-
|
|
7 15
|
[θη]σεται τὸ σπέρμα σου ἐν ὅλῃ τῇ
οἰκουμένῃ.» Καὶ εἶπεν Ἄννα· «Ζῇ Κύριος
ὁ Θεός· ἐὰν γεννήσω εἴτε ἄρσενα
|
|
8 1
|
εἴτε θήλειαν, προσάξω <αὐτὸ> δῶρον
[αὐτὼ] Κυρίῳ τῷ Θεῷ μου, καὶ ἔσται λειτουργῶν
αὐτῷ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζω-
ῆς αὐτοῦ.» 2. Καὶ ἰδοὺ ἤλθοσαν ἄγγε-
|
|
8 5
|
λοι δύο λέγοντες αὐτῇ· «Ἰδοὺ Ἰω-
ακεὶμ ὁ ἀνήρ σου <ἔρχεται> μετὰ τῶν ποι-
μνίων αὐτοῦ.» Ἄγγελος γὰρ Κυρίου κατέ-
βη πρὸς Ἰωακεὶμ λέγων· «Ἰωα-
κεὶμ Ἰωακείμ, ἐπήκουσεν [σε]
|
|
8 10
|
Κύριος ὁ Θεὸς τῆς δ<ε>ήσεώς σου. Κατά-
βηθι ἐντεῦθεν. Ἰδοὺ ἡ γυνή σου
Ἄννα ἐν γαστρὶ εἴληφεν.» 3. Καὶ εὐθέ-
ως κατέβη Ἰωακεὶμ καὶ ἐκάλε-
σεν τοὺς ποιμένας λέγων αὐ-
|
|
8 15
|
τοῖς· «Φέρετέ μοι ὧδε δέκα ἀμνά-
δας ἀσπίλους καὶ ἀμώμους,
|
|
9 1
|
καὶ ἔσονται αἱ δέκα ἀμνάδες
Κυρίῳ τῷ Θεῷ· καὶ φέρετέ μοι δώ-
δεκα μόσχους <ἁπαλούς, καὶ ἔσονται
|
|
9 3a
|
οἱ δώδεκα μόσχοι> τοῖς ἱερεῦσιν
|
|
9 4
|
καὶ τῇ γερουσίᾳ· καὶ ρ´ χιμάρους,
καὶ ἔσονται οἱ ρ´ χίμαροι παν-
τὶ τῷ λαῷ.» 4. Καὶ ἰδοὺ ἥκει Ἰωακεὶμ
μετὰ τῶν ποιμνίων αὐτοῦ.
Καὶ ἔστη Ἄννα πρὸς τῇ πύλῃ
καὶ εἶδεν Ἰωακεὶμ ἐρχόμενον
|
|
9 10
|
μετὰ τῶν ποιμνίων αὐτοῦ. [Καὶ
ἰδοῦσα Ἄννα αὐτὸν] Καὶ εὐθὺς
ἔδραμεν καὶ ἐκρέμασεν ἁτὴν
εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ Ἄννα
λέγουσα· «Νῦν οἶδα ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς
|
|
9 15
|
εὐλόγησέν [μ]ε σφόδρα. Ἰδοὺ γὰρ
ἡ χήρα οὐκέτι χήρα, καὶ ἡ ἄτεκνος
ἰδοὺ ἐν γαστρὶ εἴληφα.» Καὶ ἀνε-
|
|
10 1
|
παύσατο Ἰωακεὶμ τῇ πρώτῃ
ἡμέρᾳ ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ. V. Τῇ δὲ
ἐφαύριον ἔφερ[ε]ν τὰ δῶρα αὐ-
τοῦ λέγων ἐν ἑαυτῷ· «Ἐὰν Κύριος ὁ
|
|
10 5
|
Θεὸς ἱλασθῇ μοι τὸ πέταλον τοῦ
ἱερέως φανερόν μοι ποιῆσαι.»
Καὶ προσέφερεν τὰ δῶρα αὐτοῦ
Ἰωακεὶμ καὶ προσεῖχε τῷ πετά-
λῳ τοῦ ἱερέως <ἕως> ἐπέβη ἐπὶ τὸ θυ-
|
|
10 10
|
σιαστήριον Κυρίου, καὶ οὐκ εἶδεν ἁμαρ-
τίαν ἐν ἑαυτῷ. Καὶ εἶπεν Ἰωακείμ·
«Νῦν οἶδα ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς ἱλάσθη μοι
καὶ ἀφῆκέν μοι πάντα τὰ ἁμαρ-
τήματά <μου>.» Καὶ κατέβη ἐκ τοῦ ναοῦ
|
|
10 15
|
Κυρίου δεδικαιωμένος, καὶ ἥκει ἐν
τῷ οἴκῳ αὐτοῦ. 2. Καὶ ἐπληρώθη-
|
|
11 1
|
σαν [οἱ] μῆνες αὐτῇ[ς] ὡσεὶ[πεν]
ἕξ· τῷ δὲ [ἑβδόμῳ] μηνὶ ἐγέννη-
σεν Ἄννα καὶ εἶπεν τῇ μαίᾳ· «Τί ἐ-
γέννησα;» Καὶ εἶπεν ἡ μαῖα· «Θήλει-
|
|
11 4a
|
αν.» <Καὶ εἶπεν Ἄννα·>
|
|
11 5
|
«Ἐμεγαλύνθη ἡ ψυχή μου τὴν
ἡμέραν ταύτην.» Καὶ ἀνέκλινεν
αὐτήν. Πληρωθέντων δὲ τῶν
ἡμερῶν ἀπεσμήξατο ἡ Ἄννα
τῆς ἀφέδρου αὐτῆς καὶ ἔδωκε [τὸν]
|
|
11 10
|
μασθὸν τῇ παιδὶ καὶ ὠνόμασεν
τὸ ὄνομα αὐτῆς Μαρία. VI. Ἡμέρᾳ
δὲ καὶ ἡμέρᾳ ἐκραταιοῦτο ἡ παῖς.
Γεναμέν[η]ς <δὲ> αὐτῆς ἑξαμήνου
ἔστησεν αὐτὴν ἡ μήτηρ αὐτῆς χα-
|
|
11 15
|
μαί, διαπειρᾶσαι εἰ ἵσταται. Καὶ ἑπτὰ
[καὶ ἑπτὰ] βήματα περιπατήσασα
ἦλθεν εἰς τὸν κόλπον τῆς μη-
|
|
12 1
|
τρὸς αὐτῆς. Καὶ ἀνήρπασεν
αὐτὴν ἡ μήτηρ αὐτῆς λέγουσα·
«Ζῇ Κύριος ὁ Θεός μου· οὐ μὴ περιπατήσῃς
ἐν τῇ γῇ ταύτῃ ἕως σε ἀπάξω
|
|
12 5
|
ἐν τῷ ναῷ Κυρίου.» Καὶ ἐποίησεν ἁ-
γίασμα ἐν τῷ κοιτῶνι αὐτῆς,
καὶ κοινὸν καὶ ἀκάθαρτον οὐκ εἴ-
α διέρχεσθαι δι’ αὐτῆς. Καὶ ἐκά-
λεσε τὰς θυγατέρας [τῶν Ἑβραί-
|
|
12 10
|
ων τὰς ἀμιάντους,] καὶ διε-
πλάνων αὐτήν. 2. Ἐγένετο δὲ
πρῶτος ἐνιαυτὸς τῇ παιδί, καὶ ἐ-
ποίησεν Ἰωακεὶμ δοχὴν
μεγάλην καὶ ἐκάλεσε τοὺς
|
|
12 15
|
ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς
γραμματεῖς καὶ τὴν γερουσί-
αν καὶ ὅλον τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραήλ.
|
|
13 1
|
Καὶ προσήνεγκεν τὴν παῖδα
Ἰωακεὶμ τοῖς ἱερεῦσιν, καὶ ηὐλό-
γησαν αὐτὴν λέγοντες· «Ὁ Θεὸς τῶν
πατέρων ἡμῶν, εὐλόγησον τὴν
|
|
13 5
|
παῖδα ταύτην καὶ δὸς αὐτῇ ὄνο-
μα ὀνομαστὸν αἰώνιον ἐν
πάσαις ταῖς γενεαῖς.» Καὶ εἶπεν <πᾶς> ὁ λα-
ός· «Γένοιτο, ἀμήν.» Καὶ προσήνεγ-
καν αὐτὴν τοῖς ἀρχιερεῦσιν, καὶ εὐ-
|
|
13 10
|
λόγησαν αὐτὴν λέγοντες· «Ὁ Θεὸς
τῶν ὑψωμάτων, ἐπίβλεψον
ἐπὶ τὴν παῖδα ταύτην καὶ εὐλό-
γησον αὐτὴν ἐσχάτην εὐλογίαν
ἥτις διαδοχὴν οὐκ ἔχει.» 3. Καὶ ἀνήρ-
|
|
13 15
|
πασεν <αὐτὴν> ἡ μήτηρ αὐτῆς ἐν τῷ ἁ-
γιάσματι τοῦ κοιτῶνος καὶ ἔδω-
κε μασθὸν τῇ παιδί. Καὶ ἐποίησεν
|
|
14 1
|
ᾆσμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ Ἄννα λέ-
γουσα· «Ἄισω ᾠδὴν ἁγίαν Κυρίῳ τῷ Θεῷ
μου, ὅτι ἐπεσκέψατό με καὶ ἀφεῖ-
λεν ἀπ’ ἐμοῦ ὀνειδισμὸν τῶν ἐ-
|
|
14 5
|
χθρῶν μου, καὶ ἔδωκέν μοι Κύριος
ὁ Θεός μου καρπὸν δικαιοσύνης αὐ-
τοῦ μονο<ού>σιον πολυπλ[ά]σιον
ἐνώπιον αὐτοῦ. Τίς ἀγγελεῖ τοῖς
υἱοῖς Ῥουβὴλ <ὅτι Ἄννα θηλάζει;
|
|
14 9a
|
Ἀκούσατε ἀκούσατε, αἱ ιβ´ φυ-
|
|
14 9b
|
λαὶ τοῦ Ἰσραήλ,> ὅτι Ἄννα θηλάζει.»
|
|
14 10
|
Καὶ ἀ[ν]έπαυσεν αὐτὴν ἐν τῷ κοι-
τῶνι τοῦ ἁγιάσματος, καὶ ἐξῆλθεν
καὶ διηκόνει αὐτοῖς. Τελεσθέν-
τ[ο]ς δὲ τοῦ δείπνου κατέβησαν
εὐφραν<ό>μενοι καὶ ἐδόξασαν
|
|
14 15
|
τὸν Θεὸν Ἰσραήλ. VII. Τῇ
δὲ παιδὶ προσ-
ετίθεντο οἱ μῆνες αὐτῆς. Ἐγέ-
|
|
15 1
|
νετο δὲ διετὴς ἡ παῖς, καὶ εἶπεν
Ἰωακείμ· «Ἀνάξωμεν αὐτὴν ἐν ναῷ
Κυρίου ὅπως ἀποδῶμεν τὴν ἐπαγ-
γελίαν ἣν ἐπηγγειλάμεθα, μή-
|
|
15 5
|
πως ἀποστείλῃ ὁ Δεσπότης ἐφ’ ἡ-
μᾶς καὶ ἀπρόσδεκτον ἔσται τὸ δῶρον
ἡμῶν.» Καὶ εἶπεν Ἄννα· «Ἀναμεί-
ν[ωμε]ν τὸ τρίτον <ἔτος>, ὅπως μὴ ζητήσῃ
πατέρα ἢ μητέρα.» Καὶ εἶπεν Ἰωα-
|
|
15 10
|
κείμ· «[Ἀναμείνωμεν].» 2. Ἐγένετο
δὲ τριετὴς
ἡ παῖς, καὶ εἶπεν Ἰωακείμ· «Καλέσω-
μεν τὰς θυγατέρας τῶν Ἑβραίων
τὰς ἀμιάντους, καὶ λαβέτωσαν ἀνὰ
λαμπάδα, καὶ ἔστωσαν καιόμε-
|
|
15 15
|
ναι, ἵνα μὴ στραφῇ εἰς τὰ ὀπίσω
|
|
16 1
|
καὶ αἰχμαλωτισθήσεται ἡ καρ-
δία αὐτῆς ἐκ ναοῦ Κυρίου.» Καὶ ἐποίησαν
οὕτως ἕως ἀνέβησαν ἐν ναῷ <Κυρίου>.
Καὶ ἐδέξατο αὐτὴν ὁ ἱερεὺς [Κυρίου]
|
|
16 5
|
καὶ φιλήσας αὐτὴν εὐλόγησεν καὶ
εἶπεν· «Ἐμεγάλυνεν Κύριος ὁ Θεὸς τὸ ὄ-
νομά σου ἐν πάσαις ταῖς
γενεαῖς. Ἐπὶ σοὶ ἐπ’ ἐσχάτων τῶν
ἡμερῶν φανερώσει Κύριος τὸ λύτρον
|
|
16 10
|
τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ.» 3. Καὶ ἐκάθισεν
αὐτὴν
ἐπὶ τρίτου βαθμοῦ τοῦ θυσιαστη-
ρίου, καὶ ἔβαλλε Κύριος ὁ Θεὸς χάριν ἐπ’ αὐ-
τήν, καὶ κατεχόρευε τοῖς ποσὶν
αὐτῆς, καὶ ἠγάπησεν αὐτὴν πᾶς
|
|
16 15
|
[ὁ] οἶκος Ἰσραήλ. VIII. Καὶ
κατέβησαν οἱ γο-
νεῖς αὐτῆς θαυμάζοντες καὶ
|
|
17 1
|
ἐπαινοῦντες καὶ δοξάζοντες
τὸν Δεσπότην Θεὸν ὅτι οὐκ ἀπε-
στράφη ἐπ’ αὐτούς. Ἦν δὲ Μαρία
ἐν ναῷ Κυρίου ὡσεὶ περιστερὰ νεμο-
|
|
17 5
|
μένη <καὶ> ἐλάμβανε τροφὴν ἐκ
χειρὸς ἀγγέλου. 2. Γενομένης δὲ <αὐτῆς>
ιβετοῦς, συμβούλιον ἐγένετο τῶν
ἱερέων λεγόντων· «Ἰδοὺ Μα-
ρία γέγονεν ιβετὴς ἐν τῷ ναῷ
|
|
17 10
|
Κυρίου. Τί οὖν αὐτὴν ποιήσωμεν, μή-
πως μιάνῃ τὸ ἁγίασμα Κυρίου τοῦ
Θεοῦ ἡμῶν;» Καὶ εἶπαν αὐτῷ οἱ ἱε-
ρεῖς· «Σὺ ἕστη<κα>ς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον
Κυρίου. [καὶ] Εἴσελθε καὶ πρόσευξαι πε-
|
|
17 15
|
ρὶ αὐτῆς· καὶ ὃ ἐὰν φανερώσῃ σοι
Κύριος ὁ Θεός, τοῦτο ποιήσομεν.» 3. Καὶ
|
|
18 1
|
εἰσῆλθεν ὁ ἱερεὺς λαβὼν τὸν
ιβκώδωνα εἰς τὰ ἅγια τῶν ἁγί-
ων καὶ ηὔξατο περὶ αὐτῆς. Καὶ ἰ-
δοὺ ἄγγελος Κυρίου ἔστη λέγων· «Ζα-
|
|
18 5
|
χαρία Ζαχαρία, ἔξελθε καὶ ἐκ-
κλησίασον τοὺς χηρεύοντας
τοῦ λαοῦ, <καὶ ἐνεγκάτωσαν ἀνὰ
|
|
18 7a
|
ῥάβδον,> καὶ ᾧ ἐὰν ἐπιδείξῃ Κύριος
|
|
18 8
|
ὁ Θεὸς σημεῖον, τούτῳ ἔσται γυνή.»
Ἐξῆλθαν <δὲ> οἱ κήρυκες καθ’ ὅλου
|
|
18 10
|
τῆς περιχώρου τῆς Ἰουδαίας,
καὶ ἤχησεν σάλπιγξ Κυρίου, καὶ ἰδοὺ
ἔδραμον ἅπαντες. IX. Ἰωσὴφ δὲ
ῥίψας τὸ σκέπαρνον ἐξῆλθεν
<καὶ> αὐτὸς εἰς συνάντησιν αὐτῶν.
|
|
18 15
|
Καὶ συναχθέντες ὁμοῦ ἀπῆλ-
θαν πρὸς τὸν ἱερέα λαβόντες
|
|
19 1
|
τὰς ῥάβδους. Δεξάμενος δὲ ὁ ἱερεὺς
|
|
19 1a
|
τὰς ῥάβδους ἀπ’ αὐτῶν εἰσῆλθεν
|
|
19 2
|
εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ηὔξατο. Τελέσας δὲ
τὴν εὐχὴν ἔλαβε τὰς ῥάβδους
καὶ ἐξῆλθεν καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς·
|
|
19 5
|
καὶ σημεῖον οὐκ ἦν ἐν αὐταῖς. Τὴν δὲ
ἐσχάτην ῥάβδον ἔλαβε ὁ Ἰωσήφ.
Καὶ ἰδοὺ περιστερὰ ἐξῆλθεν
ἀπὸ τῆς ῥάβδου καὶ ἐπεστάθη ἐπὶ
τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰωσήφ. Καὶ εἶ-
|
|
19 10
|
πεν ὁ ἱερεύς· «Ἰωσὴφ Ἰωσήφ, σὺ
κεκλήρωσαι τὴν παρθένον Κυρίου
παραλάβαι εἰς τήρησιν αὑτῷ.» 2. Καὶ
ἀντιεῖπεν ὁ Ἰωσὴφ λέγων· «Υἱ-
οὺς ἔχω καὶ πρεσβύτης εἰμί· αὕτη
|
|
19 15
|
<δὲ> νεᾶνις. Μήπως ἔσομαι πε-
ρίγελος τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ.» Καὶ εἶπεν
|
|
20 1
|
ὁ ἱερεύς· «Ἰωσήφ, φοβήθητι Κύριον
τὸν Θεόν σου, καὶ μνήσθητι ὅσα ἐ-
ποίησεν ὁ Θεὸς Δαθὰν καὶ Ἀβιρὼν
καὶ Κορέ, πῶς ἐδιχ[ι]άσθη ἡ γῆ
|
|
20 5
|
καὶ κατεπόθησαν ἅπαντες
διὰ τὴν ἀντιλογίαν αὐτῶν. Καὶ
νῦν φοβήθητι, Ἰωσήφ, μήπως
ἔσται ταῦτα ἐν τῷ οἴκῳ σου.» 3. Καὶ [ἐ-]
φοβηθ[εὶς] Ἰωσὴφ παρέλαβεν
|
|
20 10
|
αὐτὴν εἰς τήρησιν αὑτῷ, καὶ εἶ-
πεν αὐτῇ· «Μαρία, παρέλαβόν
σε ἐκ ναοῦ Κυρίου. Καὶ νῦν καταλεί-
πω σε ἐν τῷ οἴκῳ μου. Ἀπέρχο-
μαι γὰρ οἰκοδομῆσαι τὰς οἰκο-
|
|
20 15
|
δομάς, καὶ ἥξω πρὸς σέ. Κύριός σε
διαφυλάξει.» X. Ἐγένετο δὲ συμ-
|
|
21 1
|
βούλιον τῶν ἱερέων λεγόν-
των· «Ποιήσωμεν καταπέτασ-
<μα> τῷ ναῷ Κυρίου.» Καὶ εἶπεν ὁ ἱερεύς·
«Καλέσατέ <μοι> τὰς παρθένους τὰς
|
|
21 5
|
ἀμιάντους ἀπὸ τῆς φυλῆς τοῦ
Δαυίδ.» Καὶ ἀπήλθασιν οἱ ὑπηρέ-
ται καὶ ἐξε[ζ]ήτησαν καὶ εὕρη-
σαν ζ´. Καὶ ἐμνήσθη ὁ ἱερεὺς
τῆς παιδὸς Μαρίας ὅτι ἦν τῆς
|
|
21 10
|
φυλῆς τοῦ Δαυὶδ καὶ ἀμίαν-
τος τῷ Θεῷ. Καὶ ἀπήλθασιν οἱ
ὑπηρέται καὶ ἤγαγαν αὐτήν.
Καὶ εἰσήγαγαν αὐτὰς ἐν τῷ να-
ῷ Κυρίου. Καὶ εἶπεν ὁ ἱερεύς· «Λάχε-
|
|
21 15
|
τέ μοι ὧδε, τίς νήσει τὸν χρυ-
σὸν καὶ τὸν ἀμίαντον καὶ τὴν
|
|
22 1
|
βύσσον καὶ τὸ σιρικὸν καὶ τὸ ὑα-
κίνθινον καὶ τὸ κόκκινον καὶ
|
|
22 2a
|
<τὴν ἀληθινὴν πορφύραν.» Καὶ
|
|
22 2b
|
ἔλαχε τὴν Μαρίαν ἡ ἀληθινὴ
|
|
22 2c
|
πορφύρα καὶ τὸ κόκκινον. Καὶ>
|
|
22 3
|
λαβοῦσα [ἀπῄ]ει ἐν τῷ οἴκῳ αὐ-
τῆς. Τῷ δὲ καιρῷ ἐκείνῳ Ζαχα-
|
|
22 5
|
ρίας ἐσίγησεν, <καὶ> ἐγένετο ἀντὶ
αὐτοῦ Σαμουήλ, μέχρι ὅτε ἐ-
λάλησεν Ζαχχαρίας. Μαρία δὲ
λαβοῦσα τὸ κόκκινον ἔκλωθεν.
XI. Καὶ ἔλαβεν τὴν κάλπιν καὶ ἐξῆλ-
|
|
22 10
|
θεν γεμίσαι ὕδωρ. Καὶ ἰδοὺ [αὐ-
τῇ] φωνὴ λέγουσα <αὐτῇ>· «Χαῖρε, κεχα-
ριτω<μένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ·
|
|
22 12a
|
εὐλογη>μένη σὺ ἐν γυναιξίν.» Καὶ
|
|
22 13
|
περιέβλεπεν τὰ δεξιὰ καὶ τὰ
ἀριστερὰ Μαρία πόθεν αὕτη
|
|
22 15
|
εἴη ἡ φωνή. Καὶ ἔντρομος
|
|
23 1
|
γενομένη εἰσῄει εἰς τὸν οἶκον
αὐτῆς καὶ ἀναπαύσασα τὴν κάλπιν
ἔλαβεν τὴν πορφύραν καὶ ἐκάθι-
σεν ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ ἧλκεν
|
|
23 5
|
τὴν πορφύραν. 2. Καὶ ἰδοὺ ἔστη
ἄγγελος ἐνώπιον <αὐτῆς> λέγων· «Μὴ
φοβοῦ, Μαρία· εὗρες γὰρ χάριν
ἐνώπιον τοῦ πάντων Δεσπότου.
Συνλήμψῃ ἐκ Λόγου αὐτοῦ.» Ἡ δὲ ἀκού-
|
|
23 10
|
σασα Μαρία διεκρίθη ἐν ἑαυτῇ
λέγουσα· «Ἐγὼ συνλήμψομαι
ἀπὸ Κυρίου Θεοῦ ζῶντος ὡς πᾶσα γυ-
νὴ γεννᾷ;» 3. Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος ἔ-
στη [αὐτῇ] λέγων αὐτῇ· «Οὐχ οὕτως,
|
|
23 15
|
Μαρία. Δύναμις γὰρ Θεοῦ ἐπισκιά-
|
|
24 1
|
σει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον
ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Ὑψί-
στου. Καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα
αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει <τὸν> λα-
|
|
24 5
|
ὸν αὐτοῦ ἐκ τῶν ἁμαρτιῶν
αὐτῶν.» Καὶ εἶπε Μαρία· «Ἰδοὺ
ἡ δούλη Κυρίου κατενώπιον αὐ-
τοῦ. Γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά
σου.» XII. Καὶ ἐποίησεν τὴν πορφύ-
|
|
24 10
|
ραν καὶ τὸ κόκκινον, καὶ ἀνή-
νεγκεν τῷ ἱερεῖ. Καὶ λαβὼν
ὁ ἱερεὺς εὐλόγησεν αὐτὴν καὶ
εἶπεν· «Μαρία, ἐμεγάλυνεν
[σε] Κύριος ὁ Θεὸς τὸ ὄνομά σου,
|
|
24 15
|
καὶ ἔσῃ εὐλογημένη ἐν
|
|
25 1
|
πάσαις ταῖς γενεαῖς τῆς γῆς.»
2. Χαρὰν <δὲ> λαβοῦσα Μαρία ἀπῄει
πρὸς τὴν συγγενίδα αὐτῆς
Ἐλισάβεδ καὶ ἔκρουσεν πρὸς
|
|
25 5
|
τὴν θύραν. Καὶ ἀκούσασα ἡ Ἐλισά-
βεδ ἔρριψεν τὸ κόκκινον καὶ ἔ-
δραμεν πρὸς τὴν θύραν καὶ ἤ-
νοιξεν αὐτῇ καὶ εὐλόγησεν αὐ-
τὴν καὶ εἶπεν· «Πόθεν μοι <τοῦτο> ἵνα
|
|
25 10
|
ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου <μου> ἔλθῃ πρὸς ἐμέ;
Ἰδοὺ γὰρ τὸ ἐν ἐμοὶ ἐσκίρτησεν
καὶ εὐλόγησέν σε.» Ἡ δὲ Μαρία
ἐπελάθετο τῶν μυστηρίων
ὧν ἐλάλησεν Γαβριὴλ ὁ ἄγ-
|
|
25 15
|
γελος. Καὶ [ἠ]τένισεν εἰς τὸν
|
|
26 1
|
οὐρανὸν καὶ εἶπεν· «Τίς εἰμι ἐ-
γὼ ὅτι ἰδοὺ πᾶσαι αἱ γυναῖκες
τῆς γῆς μακαριοῦσίν με;» 3. Καὶ
ἐποίησεν τρεῖς μῆνας πρὸς τὴν
|
|
26 5
|
Ἐλισάβεδ. Καὶ ἡμέρᾳ ἀφ’ ἡμέρας
ἡ γαστὴρ αὐτῆς ὠγκοῦτο. <Καὶ> φοβη-
θεῖσα ἡ Μαρία ἦλθεν ἐν τῷ οἴ-
κῳ αὐτῆς καὶ ἔκρυβεν αὑτὴν
ἀπὸ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ. Ἦν δὲ
|
|
26 10
|
ἐτῶν ιϚ´, ὅτε ταῦτα τὰ μυστή-
ρια ἐγέ[ι]νετο αὐτῇ. XIII. Καὶ
|
|
26 11a
|
ἐγένετο <αὐτῇ> Ϛ´ μήν, καὶ ἰδοὺ
|
|
26 12
|
ἦλθεν Ἰωσὴφ ἀπὸ τῶν οἰ-
κοδομῶν αὐτοῦ καὶ εἰσῆλθεν
ἐν τῷ οἴκῳ καὶ εὗρεν αὐτὴν ὠγκωμέ-
|
|
26 15
|
νην. Καὶ ἔτυψεν τὸ πρόσωπον
αὐτοῦ καὶ ἔρριψεν αὑτὸν χαμαὶ
|
|
27 1
|
ἐπὶ τὸν σάκκον καὶ ἔκλαυσεν
πικρῶς λέγων· «Ποίῳ προσώ-
πῳ <ἀ>τενίσω πρὸς Κύριον τὸν Θεόν; Τί
ἄρα εὔξωμαι περὶ αὐτῆς; Ὅτι
|
|
27 5
|
παρθένον παρέλαβον ἐκ ναοῦ
Κυρίου τοῦ Θεοῦ καὶ οὐκ ἐφύλαξα αὐ-
τήν. Τίς ὁ θηρεύσας με; Τίς τὸ πο-
νηρὸν τοῦτο ἐποίησεν ἐν τῷ οἴ-
κῳ μου; <Τίς ᾐχμαλώτευσε τὴν
|
|
27 9a
|
παρθένον ἀπ’ ἐμοῦ> καὶ ἐμίανεν αὐτήν; Μή-
|
|
27 10
|
τι ἐν ἐμοὶ ἀνεκεφαλαιώθη <ἡ> ἱ-
στορία <τοῦ Ἀδάμ>; Ὥσπερ γὰρ Ἀδὰμ ἦν ἐν
τῇ ὥρᾳ τῆς δοξολογίας αὐτοῦ
καὶ ἦλθεν ὁ ὄφις καὶ εὗρεν τὴν
Εὔαν μόνην καὶ ἐξηπάτησεν
|
|
27 15
|
αὐτὴν καὶ ἐμίανεν αὐτήν, οὕ-
τως κἀμοὶ συνέβη.» 2. Καὶ
|
|
28 1
|
[καὶ] ἀνέστη Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ
σάκκου καὶ ἐκάλεσεν αὐτὴν
καὶ εἶπεν αὐτῇ· «Μεμελημέ-
νη Θεῷ, τί τοῦτο ἐποίησας; Ἐπε-
|
|
28 5
|
λάθου Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου; Τί ἐταπεί-
νωσας τὴν ψυχήν σου, ἡ ἀνα-
τραφεῖσα εἰς τὰ ἅγια τῶν ἁγίων
καὶ τροφὴν λαμβάνουσα ἐκ
χειρὸς ἀγγέλου;» 3. Ἡ δὲ ἔκλαυσεν
|
|
28 10
|
πικρῶς λέγουσα καθότι «Καθα-
ρά εἰμι ἐγὼ καὶ ἄνδρα οὐ γι-
νώσκω.» Καὶ εἶπεν αὐτῇ Ἰω-
σήφ· «Πόθεν οὖν τοῦτό ἐστιν
ἐν τῇ γαστρί σου;» Ἡ δὲ εἶπεν·
|
|
28 15
|
«Ζῇ Κύριος ὁ Θεός μου καθότι οὐ γι-
|
|
29 1
|
νώσκω πόθεν ἐστὶν ἐν ἐμοί.» XIV. Καὶ
ἐφοβήθη ὁ Ἰωσὴφ σφόδρα καὶ
ἠρέμησεν ἐξ αὐτῆς, διαλογιζό-
μενος αὐτὴν τί ποιήσει. Καὶ εἶπεν
|
|
29 5
|
Ἰωσήφ· «Ἐὰν αὐτῆς κρύψω τὸ
ἁμάρτημα, εὑρεθήσομαι μα-
χόμενος τῷ νόμῳ Κυρίου· καὶ
ἐὰν αὐτὴν φανερώσω τοῖς υἱ-
οῖς Ἰσραήλ, φοβοῦμαι μήπως
|
|
29 10
|
ἀγγελικόν <ἐστιν τὸ> ἐν ἑαυτῇ, καὶ εὑρε-
θήσομαι παραδιδοὺς ἀθῷον
αἷμα εἰς κρίσμα[τος] θανάτου.
Τί οὖν αὐτὴ<ν> ποιήσω; Λάθρᾳ αὐ-
τὴν ἀπολύσω ἀπ’ ἐμοῦ.» Καὶ
|
|
29 15
|
κατέ[λαβ]εν αὐτὸν νύξ. 2. Καὶ
ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται αὐ-
|
|
30 1
|
[αὐ]τῷ κατ’ ὄνειρον λέγων· «Μὴ
φοβηθῇς τὴν παῖδα ταύτην·
τὸ γὰρ ἐν ἑαυτῇ ὂν ἐκ Πνεύματός ἐστιν
ἁγίου. Τέξεται δέ σοι υἱὸν καὶ κα-
|
|
30 5
|
λέσεις τὸ ὄνομα [ἑ]αυτοῦ Ἰησοῦν·
αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐ-
τοῦ ἐκ τῶν ἁμαρτημάτων
αὐτῶν.» Καὶ ἀνέστη Ἰωσὴφ ἀπὸ
τοῦ ὕπνου καὶ ἐδόξασεν τὸν Θεὸν
|
|
30 10
|
τοῦ Ἰσραὴλ τὸν δόντα αὐτῷ τὴν
χάριν αὐτοῦ. Καὶ ἐφύλασσε τὴν
παῖδα. XV. Ἦλθεν δὲ Ἄννας ὁ γραμ-
ματεὺς πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν
αὐτῷ· «Ἰωσήφ, διὰ τί οὐκ ἐφάνης
|
|
30 15
|
τῇ συνόδῳ ἡμῶν;» Καὶ εἶπεν
αὐτῷ· «Ὅτι ἔκαμον ἐκ τῆς ὁδοῦ
|
|
31 1
|
καὶ ἀνεπαυσάμην τὴν μίαν
ἡμέραν.» Καὶ ἐστράφη Ἄννας
καὶ εἶδεν τὴν Μαρίαν ὠγκωμέ-
νην. 2. Καὶ ἀπῄει δρομαῖος πρὸς τὸν
|
|
31 5
|
ἱερέαν καὶ εἶπεν αὐτῷ· «Ἰδοὺ Ἰωσήφ,
ᾧ σὺ μαρτυρεῖς, ἠνόμησεν σφό-
δρα.» Καὶ εἶπεν ὁ ἀρχιερεύς· «Τί τοῦ-
το;» Καὶ εἶπεν· «Τὴν παρθένον, ἣν
Ἰωσὴφ παρέλαβεν ἐκ ναοῦ Κυρίου,
|
|
31 10
|
ἐμίανεν αὐτὴν καὶ ἔκλεψεν
τοὺς γάμους αὐτῆς καὶ οὐκ ἐφα-
νέρωσεν τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ.» Καὶ εἶ-
πεν αὐτῷ ὁ ἀρχιερεύς· «Ἰωσὴφ
[Ἰωσὴφ] ταῦτα ἐποίησεν;» Καὶ
|
|
31 15
|
εἶπεν αὐτῷ· «Ἀπόστειλον ὑπη-
ρέτας καὶ εὑρήσεις τὴν παρθέ-
|
|
32 1
|
νον ὠγκωμένην.» Καὶ ἀπῆλ-
θον οἱ ὑπηρέται καὶ εὗρον αὐ-
τὴν καθὼς εἶπεν καὶ ἀπήγα-
γον αὐτὴν εἰς τὸ ἱερόν, καὶ ἔστη
|
|
32 5
|
εἰς τὸ κριτήριον. 3. Καὶ εἶπεν
αὐτῇ
ὁ ἀρχιερεύς· «Μαρία, τί τοῦτο ἐποί-
ησας; Τί ἐταπείνωσας τὴν ψυ-
χήν σου; Ἐπελάθου Κυρίου τοῦ Θεοῦ
σου, ἡ ἀνατραφεῖσα εἰς τὰ ἅγια
|
|
32 10
|
τῶν ἁγίων καὶ λαβοῦσα τρο-
φὴν ἐκ χειρὸς ἀγγέλων; Σὺ ἡ ἀ-
κούσασα τῶν ὕμνων αὐτῶν
καὶ χορεύσασα ἐνώπιον αὐ-
τῶν, τί τοῦτο ἐποίησας;» Ἡ δὲ
|
|
32 15
|
ἔκλαυσε πικρῶς λέγουσα· «Ζῇ
Κύριος ὁ Θεὸς καθότι καθαρά εἰμι
|
|
33 1
|
ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ ἄνδρα οὐ
γινώσκω.» 4. Καὶ εἶπεν ὁ ἀρχιερεύς·
«Ἰωσήφ, [ο]τί τοῦτο [ἐποίησας];» Εἶπεν δὲ
Ἰωσήφ· «Ζῇ Κύριος <ὁ Θεός μου
|
|
33 4a
|
καὶ ζῇ> ὁ Χριστὸς αὐτοῦ <καὶ
|
|
33 4b
|
ὁ τῆς ἀληθείας αὐτοῦ μάρτυς> καθό-
|
|
33 5
|
τι καθαρός εἰμι ἐγὼ ἐξ αὐτῆς.»
Καὶ εἶπεν ὁ ἀρχιερεύς· «Μὴ ψευ-
δομαρτύρει, <ἀλλὰ> λέγε τὰ ἀληθῆ.
Ἔκλεψας τοὺς γάμους σου καὶ
οὐκ ἐφανέρωσας τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ,
|
|
33 10
|
καὶ οὐκ ἔκλινας τὴν κεφαλήν
σου ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖραν
ὅπως εὐλογηθῇ τὸ σπέρμα
σου.» Καὶ Ἰωσὴφ ἐσίγησεν. XVI. Καὶ
εἶπεν ὁ ἀρχιερεύς· «Ἀπόδος τὴν
|
|
33 15
|
παρθένον ἣν παρέλαβες ἐκ
ναοῦ Κυρίου.» Καὶ περιδάκρυτος γε-
|
|
34 1
|
νάμενος ὁ Ἰωσὴφ ... Καὶ εἶπεν
ὁ ἀρχιερεύς· «Ποτίσω ὑμᾶς τὸ ὕδωρ
τῆς ἐλέγξεως Κυρίου, καὶ φανερώ-
σει τὸ ἁμάρτημα ὑμῶν ἐν ὀ-
|
|
34 5
|
φθαλμοῖς ὑμῶν.» 2. Καὶ λαβὼν
ὁ ἀρχιερεὺς ἐπότισεν τὸν Ἰωσὴφ
καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τὴν ἔ-
ρημον, καὶ ἦλθεν ὁλόκληρος.
Καὶ ἐπότισεν καὶ τὴν παῖδα καὶ
|
|
34 10
|
ἔπεμψεν αὐτὴν εἰς τὴν ἐρη-
μίαν, καὶ κατέβη ὁλόκληρος.
Καὶ ἐθαύμασεν πᾶς ὁ λαὸς ὅτι
οὐκ ἐφάν[η ἡ] ἁμαρτία[ν] αὐτῶν.
3. Καὶ εἶπεν ὁ ἀρχιερεύς· «Εἰ Κύριος ὁ Θεὸς
|
|
34 15
|
οὐκ ἐφανέρωσεν τὸ ἁμάρτη-
μα ὑμῶν, οὐδὲ ἐγὼ κρίνω
|
|
35 1
|
ὑμᾶς.» Καὶ ἀπέλυσεν αὐτούς. Καὶ
παρέλαβεν Ἰωσὴφ τὴν Μαριάμ-
μην καὶ ἀπῄει ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ
χαίρων καὶ δοξάζων τὸν Θεὸν Ἰσραήλ.
|
|
35 5
|
XVII. Κέλευσις δὲ ἐγένετο ἀπὸ [τουν]
Ἀόσ-
του τοῦ βασιλέως ἀπογράψασθαι
ὅσοι εἰσὶν ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαί-
ας. Καὶ εἶπεν Ἰωσήφ· «Ἐγὼ ἀπογρά-
ψομαι τοὺς υἱούς μου. Ταύτην
|
|
35 10
|
δὲ τὴν παῖδα τί ποιήσω; Πῶς αὐτὴν
ἀπογράψομαι; Γυναῖκα ἐμήν;
Ἐπαισχύνομαι. Ἀλλὰ θυγατέρα; Οἶ-
δαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ὅτι οὐκ ἔστιν θυγά-
τηρ μου. Αὕτη ἡ ἡμέρα Κυρίου ποιή-
|
|
35 15
|
σει ὡς βούλεται.» 2. Καὶ ἔστρωσεν
τὸν ὄνον καὶ ἐκάθισεν αὐτὴν
|
|
36 1
|
καὶ ἧλκεν ὁ υἱὸς αὐτοῦ καὶ ἠκο-
λούθει Σαμουήλ. Καὶ [ην]ἤγ-
γισαν ἐπὶ μίλιον τρίτον, καὶ
ἐστράφη Ἰωσὴφ καὶ εἶδεν αὐτὴν
|
|
36 5
|
στυγνὴν καὶ ἔλεγεν· «Ἴσως τὸ
ἐν αὐτῇ χειμάζει αὐτήν.» Καὶ
πάλιν ἐστράφη Ἰωσὴφ καὶ
εἶδεν αὐτὴν γελοῦσαν καὶ εἶ-
πεν <αὐτῇ>· «Μαριάμμη, τί ἐστίν σοι τοῦ-
|
|
36 10
|
το, ὅτι τὸ πρόσωπόν σου βλέ-
πω ποτὲ μὲν γελοῦντα ποτὲ
δὲ στυγνάζον;» Καὶ εἶπεν αὐτῷ·
«Ἰωσήφ, ὅτι δύο λαοὺς βλέπω
ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς μου, ἕνα
|
|
36 15
|
κλαίοντα καὶ κοπτόμενον
καὶ ἕνα χαίροντα καὶ ἀγαλλι-
|
|
37 1
|
ῶντα.» 3. Καὶ ἤλθωσιν ἀνὰ μέ-
σον τῆς ὁδοῦ, καὶ εἶπεν αὐτῷ
Μαριάμμη· «Ἰωσήφ, κατάγαγέ
με ἀπὸ τοῦ ὄνου, ὅτι <τ>ὸ ἐν ἐμοὶ
|
|
37 5
|
ἐπείγει με προελθεῖν.» Καὶ κατή-
γαγεν αὐτὴν ἐκεῖ καὶ εἶπεν αὐ-
τῇ· «Ποῦ σε ἀπάξω καὶ σκεπάσω
σου τὴν ἀσχημοσύνην, ὅτι
ὁ τόπος ἔρημός ἐστιν;» XVIII. Καὶ εὗ-
|
|
37 10
|
ρεν ἐκεῖ σπήλαιον καὶ εἰσήγα-
γεν αὐτὴν καὶ παρέστησεν
αὐτῇ[ν] τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ καὶ ἐ-
ξῆλθεν ζητῆσαι μαῖαν Ἑβραί-
αν ἐν χώρᾳ Βηθλεέμ.
|
|
|
|
|
|
Textus ceterorum testium
|
|
37a 1
|
2. Ἐγὼ δὲ Ἰωσὴφ περιεπάτουν καὶ οὐ περιε-
πάτουν. Καὶ ἀνέβλεψα εἰς τὸν πόλον τοῦ
οὐρανοῦ καὶ εἶδον αὐτὸν ἑστῶτα, καὶ εἰς
τὸν ἀέρα καὶ εἶδον αὐτὸν ἔκθαμβον καὶ τὰ
|
|
37a 5
|
πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ ἠρεμοῦντα. Καὶ ἐπέ-
βλεψα ἐπὶ τὴν γῆν καὶ εἶδον σκάφην
κειμένην καὶ ἐργάτας ἀνακειμένους, καὶ
ἦσαν αἱ χεῖρες αὐτῶν ἐν τῇ σκάφῃ. Καὶ
οἱ μασώμενοι οὐκ ἐμασῶντο καὶ οἱ αἴρον-
|
|
37a 10
|
τες οὐκ ἀνέφερον καὶ οἱ προσφέροντες τῷ
στόματι αὐτῶν οὐ προσέφερον, ἀλλὰ
πάντων ἦν τὰ πρόσωπα ἄνω βλέποντα.
3. Καὶ εἶδον ἐλαυνόμενα πρόβατα, καὶ τὰ
πρόβατα ἑστήκει· καὶ ἐπῆρεν ὁ ποιμὴν τὴν
|
|
37a 15
|
χεῖρα αὐτοῦ τοῦ πατάξαι αὐτά, καὶ ἡ χεὶρ
αὐτοῦ ἔστη ἄνω. Καὶ ἐπέβλεψα ἐπὶ τὸν
χείμαρρον τοῦ ποταμοῦ καὶ εἶδον ἐρίφους
καὶ τὰ στόματα αὐτῶν ἐπικείμενα τῷ ὕδατι
καὶ μὴ πίνοντα. Καὶ πάντα θήξει ὑπὸ
|
|
37a 20
|
τοῦ δρόμου αὐτῶν ἀπηλαύνετο. XIX. Καὶ
εἶδον
γυναῖκα καταβαίνουσαν ἀπὸ τῆς ὀρεινῆς,
καὶ εἶπέν μοι· «Ἄνθρωπε, ποῦ πορεύῃ;»
Καὶ εἶπον· «Μαῖαν ζητῶ Ἑβραίαν.» Καὶ
ἀποκριθεῖσα εἶπέν μοι· «Ἐξ Ἰσραὴλ
|
|
37a 25
|
εἶ;» Καὶ εἶπον αὐτῇ· «Ναί.» Ἡ δὲ
εἶπεν· «Καὶ τίς ἐστιν ἡ γεννῶσα ἐν τῷ
σπηλαίῳ;»
|
|
38a 1
|
Καὶ εἶπον ἐγώ· «Ἡ μεμνηστευμένη μοι.»
Καὶ εἶπέ μοι· «Οὐκ ἔστι σου γυνή;»
Καὶ εἶπον αὐτῇ· «Μαρία ἐστίν, ἡ
ἀνατραφεῖσα ἐν [τῷ] ναῷ Κυρίου. Καὶ
|
|
38a 5
|
ἐκληρωσάμην αὐτὴν γυναῖκα, καὶ οὐκ
ἔστιν μου γυνή, ἀλλὰ σύλλημμα ἔχει ἐκ
Πνεύματος ἁγίου.» Καὶ εἶπεν ἡ μαῖα·
«Τοῦτο ἀληθές;» Καὶ εἶπεν αὐτῇ Ἰωσήφ·
«Δεῦρο καὶ ἴδε.»
|
|
|
|
|
|
Textus omnibus testibus communis
|
|
38 4
|
Καὶ
ἀπῄει μετ’ αὐτοῦ, 2. καὶ ἔστη-
σαν ἐν τῷ τόπῳ τοῦ σπηλαίου.
Καὶ <ἦν> νεφέλη σκοτεινὴ ἐπισκι-
άζουσα τὸ σπήλαιον. Καὶ εἶπεν
ἡ μαῖα· «Ἐμεγαλύνθη ἡ ψυ-
|
|
38 10
|
χή μου σήμερον, ὅτι εἶδον οἱ
ὀφθαλμοί μου παράδοξα
σήμερον, ὅτι σωτηρία τῷ Ἰσραὴλ
γεγένηται.» Καὶ παραχρῆμα
ἡ νεφέλη ὑπεστέλλετο τοῦ
|
|
38 15
|
σπηλαίου, καὶ ἐφάνη φῶς
μέγα ἐν τῷ σπηλαίῳ ὥστε
|
|
39 1
|
τοὺς ὀφθαλμοὺς μὴ φέρειν. Καὶ
πρὸς ὀλίγον τὸ φῶς ἐκεῖνο ὑπε-
στέλλετο, ἕως ἐφάνη βρέφος·
καὶ ἦλθεν καὶ ἔλαβε μασθὸν ἐκ τῆς
|
|
39 5
|
μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας. Καὶ ἀνεβόη-
σεν ἡ μαῖα <καὶ εἶπεν>·
|
|
39 6a
|
«Ὡς μεγάλη <μοι> ἡ σήμε-
|
|
39 7
|
ρον ἡμέρα, ὅτι εἶδον τὸ καινὸν
θέαμα τοῦτο.» 3. Καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ
σπηλαίου ἡ μαῖα, καὶ ἠπήντησεν
|
|
39 10
|
αὐτῇ Σαλώμη, καὶ εἶπεν αὐτῇ·
«Σαλώμη Σαλώμη, καινόν σοι
θέαμα ἔχω ἐξηγήσασθαι· παρ-
θένος ἐγέννησεν, ἃ οὐ χωρεῖ ἡ
φύσις αὐτῆς.» Καὶ εἶπεν Σαλώμη·
|
|
39 15
|
«Ζῇ Κύριος ὁ Θεός μου· ἐὰν μὴ βάλω
τὸν δάκτυλόν μου <καὶ> ἐραυνήσω
|
|
|
|
|
|
Textus ceterorum testium
|
|
40a 1
|
τὴν φύσιν αὐτῆς, οὐ μὴ πιστεύσω ὅτι ἡ
παρθένος ἐγέννησεν.» XX. Καὶ εἰσῆλθεν ἡ
μαῖα καὶ εἶπεν· «Μαρία, σχημάτισον
σεαυτήν· οὐ γὰρ μικρὸς ἀγὼν πρόκειται
|
|
40a 5
|
περὶ σοῦ.» Καὶ ἡ Μαρία ἀκούσασα ταῦτα
ἐσχημάτισεν αὑτήν. Καὶ ἔβαλε Σαλώμη
τὸν δάκτυλον αὐτῆς εἰς τὴν φύσιν αὐτῆς.
Καὶ ἀνηλάλαξεν Σαλώμη καὶ εἶπεν· «Οὐαὶ
τῇ ἀνομίᾳ μου καὶ τῇ ἀπιστίᾳ μου, ὅτι
|
|
40a 10
|
ἐξεπείρασα Θεὸν ζῶντα. Καὶ ἰδοὺ ἡ χείρ
μου πυρὶ ἀποπίπτει ἀπ’ ἐμοῦ.» 2. Καὶ
ἔκλινεν τὰ γόνατα πρὸς τὸν Δεσπότην
Σαλώμη λέγουσα· «Ὁ Θεὸς τῶν πατέ-
ρων μου, μνήσθητί μου ὅτι σπέρμα
|
|
40a 15
|
εἰμὶ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ. Μὴ
παραδειγματίσῃς με τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ,
ἀλλὰ ἀπόδος με τοῖς πένησιν. Σὺ γὰρ
οἶδας, Δέσποτα, ὅτι ἐπὶ τῷ σῷ ὀνό-
ματι τὰς θεραπείας ἐπετέλουν καὶ τὸν
|
|
40a 20
|
μισθόν μου παρὰ σοῦ ἐλάμβανον.»
3. Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἔστη λέγων
πρὸς αὐτήν· «Σαλώμη Σαλώμη, ἐπήκου-
σεν ὁ πάντων Δεσπότης τῆς δεήσεώς σου.
Προσένεγκε τὴν χεῖρά σου τῷ παιδίῳ καὶ
|
|
40a 25
|
βάσταξον αὐτό, καὶ ἔσται σοι σωτηρία
καὶ χαρά.» 3. Λαβοῦσα δὲ χαρὰν προσῆλθε
Σαλώμη τῷ παιδίῳ καὶ ἐβάσταξεν αὐτὸ
λέγουσα· «Προσκυνήσω αὐτῷ, ὅτι οὗ-
τος ἐγεννήθη βασιλεὺς τῷ Ἰσραήλ.»
|
|
41a 1
|
4. Καὶ παραχρῆμα ἰάθη Σαλώμη καὶ ἐξῆλθεν
ἐκ τοῦ σπηλαίου δεδικαιωμένη. Καὶ ἰδοὺ
φωνὴ λέγουσα·
|
|
|
|
|
|
Textus omnibus testibus communis
|
|
41 4
|
«Σαλώμη
Σαλώμη, <μὴ> ἀναγγείλῃς ὅσα εἶδες πα-
ράδοξα ἕως ἔρθῃ ὁ παῖς εἰς Ἱε-
ροσάλημα.» XXI. Καὶ ἰδοὺ Ἰωσὴφ ἡτοι-
μάσθη τοῦ ἐξελθεῖν ἐν τῇ Ἰου-
δαίᾳ, καὶ θόρυβος ἐγένετο μέγας
|
|
41 10
|
ἐν Βηθλὲμ τῆς Ἰουδαίας. Ἤλθω-
σαν γὰρ μάγοι λέγοντες· «Ποῦ ἐστιν
ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; Εἴδομεν
γὰρ τὸν ἀστέρα αὐτοῦ ἐν τῇ ἀνα-
τολῇ καὶ ἤλθαμεν προσκυνῆσαι
|
|
41 15
|
αὐτῷ.» 2. Καὶ ἀκούσας ὁ Ἡρώδης
ἐτα-
|
|
|
|
|
|
Textus ceterorum testium
|
|
42a 1
|
ράχθη καὶ ἔπεμψεν ὑπηρέτας πρὸς τοὺς
μάγους· καὶ μετεπέμψατο καὶ τοὺς ἀρχιε-
ρεῖς καὶ ἀνέκρινεν αὐτοὺς ἐν τῷ πραιτωρίῳ
λέγων αὐτοῖς· «Πῶς γέγραπται περὶ τοῦ
|
|
42a 5
|
Χριστοῦ; Ποῦ γεννᾶται;» Λέγουσιν αὐτῷ·
«Ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας· οὕτως γὰρ
γέγραπται.» Καὶ ἀπέλυσεν αὐτούς. Καὶ
ἀνέκρινεν τοὺς μάγους λέγων αὐτοῖς· «Τί
εἴδετε σημεῖον ἐπὶ τὸν γεννηθέντα βασι-
|
|
42a 10
|
λέα;» Καὶ εἶπον οἱ μάγοι· «Εἴδομεν
ἀστέρα παμμεγέθη λάμψαντα ἐν τοῖς
ἄστροις τούτοις καὶ ἀμβλύναντα αὐτούς,
ὥστε τοὺς ἀστέρας μὴ φαίνεσθαι. Καὶ
οὕτως ἔγνωμεν ὅτι βασιλεὺς ἐγεννήθη τῷ
|
|
42a 15
|
Ἰσραήλ, καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι
αὐτῷ.» Καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ἡρώδης· «Ὑπά-
γετε καὶ ζητήσατε, καὶ ἐὰν εὕρητε ἀπαγ-
γείλατέ μοι, ὅπως κἀγὼ ἐλθὼν προσκυνή-
σω αὐτῷ.» 3. Καὶ ἐξῆλθον οἱ μάγοι. Καὶ
|
|
42a 20
|
ἰδοὺ ὃν εἶδον ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ
προῆγεν αὐτοὺς ἕως εἰσῆλθαν ἐν τῷ σπη-
λαίῳ, καὶ ἔστη ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ
παιδίου.
|
|
|
|
|
|
Textus Z
|
|
37 14
|
Καὶ εὑρὼν
ἤνεγκεν ἀπὸ ὀρεινῆς κατα-
βαίνουσαν. Καὶ εἶπεν Ἰωσὴφ
|
|
38 1
|
τῇ μαίᾳ ὅτι «Μαρία ἐστὶν ἡ με-
μνηστευμένη μοι, ἀλλὰ σύλ-
λημμα ἔχει ἐκ Πνεύματος ἁ-
γίου, ἀνατραφεῖσα ἐν ναῷ Κυρίου.»
|
|
|
|
|
|
Textus omnibus testibus communis
|
|
38 4
|
Καὶ
ἀπῄει μετ’ αὐτοῦ, καὶ ἔστη-
σαν ἐν τῷ τόπῳ τοῦ σπηλαίου.
Καὶ <ἦν> νεφέλη σκοτεινὴ ἐπισκι-
άζουσα τὸ σπήλαιον. Καὶ εἶπεν
ἡ μαῖα· «Ἐμεγαλύνθη ἡ ψυ-
|
|
38 10
|
χή μου σήμερον, ὅτι εἶδον οἱ
ὀφθαλμοί μου παράδοξα
σήμερον, ὅτι σωτηρία τῷ Ἰσραὴλ
γεγένηται.» Καὶ παραχρῆμα
ἡ νεφέλη ὑπεστέλλετο τοῦ
|
|
38 15
|
σπηλαίου, καὶ ἐφάνη φῶς
μέγα ἐν τῷ σπηλαίῳ ὥστε
|
|
39 1
|
τοὺς ὀφθαλμοὺς μὴ φέρειν. Καὶ
πρὸς ὀλίγον τὸ φῶς ἐκεῖνο ὑπε-
στέλλετο, ἕως ἐφάνη βρέφος·
καὶ ἦλθεν καὶ ἔλαβε μασθὸν ἐκ τῆς
|
|
39 5
|
μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας. Καὶ ἀνεβόη-
σεν ἡ μαῖα <καὶ εἶπεν>·
|
|
39 6a
|
«Ὡς μεγάλη <μοι> ἡ σήμε-
|
|
39 7
|
ρον ἡμέρα, ὅτι εἶδον τὸ καινὸν
θέαμα τοῦτο.» Καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ
σπηλαίου ἡ μαῖα, καὶ ἠπήντησεν
|
|
39 10
|
αὐτῇ Σαλώμη, καὶ εἶπεν αὐτῇ·
«Σαλώμη Σαλώμη, καινόν σοι
θέαμα ἔχω ἐξηγήσασθαι· παρ-
θένος ἐγέννησεν, ἃ οὐ χωρεῖ ἡ
φύσις αὐτῆς.» Καὶ εἶπεν Σαλώμη·
|
|
39 15
|
«Ζῇ Κύριος ὁ Θεός μου· ἐὰν μὴ βάλω
τὸν δάκτυλόν μου <καὶ> ἐραυνήσω
|
|
|
|
|
|
Textus Z
|
|
40 1
|
τὴν φύσιν αὐτῆς, οὐ μὴ πιστεύ-
σω <ὅτι> ἡ παρθένος ἐγέννησεν.»
Καὶ εἰσῆλθεν καὶ ἐσχημάτισεν
αὐτήν, καὶ ἠραύνησε ἡ Σαλώμη
|
|
40 5
|
τὴν φύσιν αὐτῆς. Καὶ ἀνηλ<ά>λαξεν
Σαλώμη ὅτι ἐξεπείρασεν Θεὸν
ζῶντα· «Καὶ ἰδοὺ ἡ χείρ μου πυ-
ρὶ ἀποπίπτει ἀπ’ ἐμοῦ.» Καὶ προσ-
ηύξατο πρὸς Κύριον, καὶ ἰάθη ἡ μαῖ-
|
|
40 10
|
α ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ. Καὶ ἰδοὺ ἄγ-
γελος Κυρίου ἔστη πρὸς Σαλώμην
λέγων· «Εἰσηκούσθη ἡ δέη-
σίς σου ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ. Προσ-
ελθοῦσα ἅψαι τοῦ παιδίου καὶ αὐ-
|
|
40 15
|
τὸς ἔσται σοι ἡ σωτηρία.» Καὶ
|
|
41 1
|
ἐποίησεν οὕτω καὶ ἰάθη Σαλώμη
καθὼς προσεκύνησεν, καὶ ἐξῆλ-
θεν ἐκ τοῦ σπηλαίου. Ἰδοὺ ἄγγελος
Κυρίου ἐν φωνῇ λέγων·
|
|
|
|
|
|
Textus omnibus testibus communis
|
|
41 4
|
«Σαλώμη
Σαλώμη, <μὴ> ἀναγγείλῃς ὅσα εἶδες πα-
ράδοξα ἕως ἔρθῃ ὁ παῖς εἰς Ἱε-
ροσάλημα.» Καὶ ἰδοὺ Ἰωσὴφ ἡτοι-
μάσθη τοῦ ἐξελθεῖν ἐν τῇ Ἰου-
δαίᾳ, καὶ θόρυβος ἐγένετο μέγας
|
|
41 10
|
ἐν Βηθλὲμ τῆς Ἰουδαίας. Ἤλθω-
σαν γὰρ μάγοι λέγοντες· «Ποῦ ἐστιν
ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; Εἴδομεν
γὰρ τὸν ἀστέρα αὐτοῦ ἐν τῇ ἀνα-
τολῇ καὶ ἤλθαμεν προσκυνῆσαι
|
|
41 15
|
αὐτῷ.» Καὶ ἀκούσας ὁ Ἡρώδης ἐτα-
|
|
|
|
|
|
Textus Z
|
|
42 1
|
ράχθη καὶ ἔπεμψεν ὑπηρέτας
καὶ μετεπέμψατο αὐτοὺς καὶ διε-
σάφησαν αὐτῷ περὶ τοῦ ἀστέρος.
Καὶ ἰδοὺ εἶδον ἀστέρας ἐν τῇ ἀνα-
|
|
42 5
|
τολῇ καὶ προῆγαν αὐτοὺς ἕως εἰ-
σῆλθαν ἐν τῷ σπηλαίῳ καὶ ἔστη
ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ παιδίου.
|
|
|
|
|
|
Textus omnibus testibus communis
|
|
42 7
|
Καὶ
ἰδόντες <αὐτὸν> οἱ μάγοι ἑστῶτα μετὰ
τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας, ἐξέ-
|
|
42 10
|
βαλον ἀπὸ τῆς πήρας αὐτῶν
δῶρα χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ
σμύρναν. Καὶ χρηματισθέντες
ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου <μὴ εἰσελθεῖν
|
|
42 13a
|
εἰς τὴν Ἰουδαίαν>, διὰ ἄλλης ὁ-
|
|
42 14
|
δοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν
<αὐτῶν>. ΧΧΙΙ. Τότε Ἡρώδης ἰδὼν ὅτι
ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων
|
|
43 1
|
ὀργισθεὶς ἔπεμψεν αὐτοῦ τοὺς
φονευτὰς λέγων αὐτοῖς ἀνε-
λεῖν πάντα τὰ βρέφη ἀπὸ διε-
τίας καὶ κάτω. 2. Καὶ ἀκούσασα ἡ Μα-
|
|
43 5
|
ρία ὅτι τὰ βρέφη ἀναιρεῖται, φοβηθεῖσα
ἔλαβεν τὸν παῖδα καὶ ἐσπαργά-
νωσεν αὐτὸν καὶ ἔβαλεν ἐν πά-
θνῃ βοῶν. 3. Ἡ δὲ Ἐλισάβεδ ἀκού-
σασα ὅτι Ἰωάνης ζητεῖται, λαβο-
|
|
43 10
|
μένη αὐτὸν ἀνέβη ἐν τῇ ὀρει-
νῇ· καὶ περιεβλέπετο ποῦ αὐτὸν
ἀποκρύψῃ, καὶ οὐκ ἔνι τόπος ἀπό-
κρυφος. Τότε στενάξασα Ἐλι-
σάβεδ λέγει· «Ὄρος Θεοῦ, δέξαι με
|
|
43 15
|
μητέρα μετὰ τέκνου.» Οὐ γὰρ
ἐδύνατο ἡ Ἐλισάβεδ ἀναβῆ-
|
|
44 1
|
[ἀναβη]ναι διὰ τὴν δειλίαν.
Καὶ παραχρῆμα ἐδιχάσθη
τὸ ὄρος καὶ ἐδέξατο αὐτήν.
Καὶ ἦν τὸ ὄρος ἐκεῖνο διαφαῖ-
|
|
44 5
|
νον αὐτῇ φῶς· ἄγγελος γὰρ
Κυρίου ἦν μετ’ αὐτῶν [ὁ] διαφυ-
λάσσων αὐτούς. ΧΧΙΙΙ. Ὁ δὲ Ἡρώ-
δης ἐζήτει τὸν Ἰωάννην,
καὶ ἀπέστειλεν ὑπηρέτας
|
|
44 10
|
ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ πρὸς
Ζαχαρίαν λέγων αὐτῷ·
«Ποῦ ἀπέκρυψας τὸν υἱόν
σου;» Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο λέγων
αὐτοῖς· «Ἐγὼ λειτουργὸς ὑπάρ-
|
|
44 15
|
χω Θεοῦ καὶ προσεδρεύω
|
|
45 1
|
τῷ ναῷ αὐτοῦ. Τί γινώσκω
ποῦ ἐστιν ὁ υἱός μου;» 2. Καὶ ἀπήλ-
θωσαν οἱ ὑπηρέται αὐτοῦ καὶ
ἀ[ν]ήγγειλαν αὐτῷ πάντα ταῦ-
|
|
45 5
|
τα. Καὶ ὀργισθ[εὶς] ὁ Ἡρώδης εἶπεν
[ταῦτα]· «Ὁ υἱὸς αὐτοῦ μέλλει βασι-
λεύειν τοῦ Ἰσραήλ;» Καὶ ἔπεμψεν
πάλιν τοὺς ὑπηρέτας λέγων
αὐτῷ· «Εἶπόν μοι τὰ ἀληθῆ·
|
|
45 10
|
ποῦ ἐστιν ὁ υἱός σου; Οἶδας ὅ-
τι τὸ αἷμά σου ὑπὸ τὴν χεῖράν μού
ἐστιν;» Καὶ ἀπήλθοσαν οἱ ὑπη-
ρέται καὶ ἀνήγγειλαν αὐτῷ
ταῦτα. 3. Καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν·
|
|
45 15
|
«Μάρτυς εἰμὶ τοῦ Θεοῦ. Ἔχε μου
τὸ αἷμα. Τὸ δὲ πνεῦμά μου ὁ Δεσ-
|
|
46 1
|
πότης [μου] δέξεται, ὅτι ἀθῷον
αἷμα ἐκχύνεις εἰς τὰ πρόθυρα
τοῦ ναοῦ Κυρίου.» Καὶ περὶ τὸ διάφαυ-
μα ἐφονεύθη Ζαχχαρίας,
|
|
46 5
|
καὶ οὐκ ᾔδεισαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ πῶς
ἐφονεύθη. XXIV. Ἀλλὰ τὴν ὥραν
τοῦ ἀσπασμοῦ ἀπήλθασιν
οἱ ἱερεῖς, καὶ οὐκ ἠπήντησεν
αὐτοῖς κατὰ τὸ ἔθος [τ]ἡ εὐλογί-
|
|
46 10
|
α τοῦ Ζαχαρίου. Καὶ ἔστησαν
οἱ ἱερεῖς προσδοκῶντες τὸν
Ζαχαρίαν τοῦ ἀσπάσασ-
θαι αὐτὸν ἐν εὐχῇ καὶ δοξά-
σαι τὸν <Ὕ>ψιστον Θεόν. 2. Χρονί-
|
|
46 15
|
σαντος δὲ αὐτοῦ ἐφοβήθη-
|
|
47 1
|
σαν πάντες. Τολμήσας δέ
τις ἐξ αὐτῶν εἰσῆλθεν εἰς τὸ
ἁγίασμα καὶ εἶδεν παρὰ τὸ θυ-
σιαστήριον Κυρίου αἷμα πεπηγὸς
|
|
47 5
|
καὶ φωνὴν λέγουσαν· «Ζαχ-
χαρίας ἐφόνευται, καὶ οὐκ ἐξα-
λειφθήσεται τὸ αἷμα αὐτοῦ ἕως
ἔλθῃ <ὁ> ἔκδικος.» Καὶ ἀκούσας τῶν
λόγων τούτων ἐφοβήθη
|
|
47 10
|
καὶ ἐξῆλθεν καὶ ἀνήγγειλεν
τοῖς ἱερεῦσιν ἃ εἶδεν καὶ ἤκου-
|
|
47 11a
|
σ[ε]ν.
3. <Καὶ τολμήσαντες εἰσῆλ-
|
|
47 12
|
θαν> καὶ εἶδαν τὸ γεγονός. <Καὶ> τὰ πα-
θνώματα τοῦ ναοῦ ὠλόλυξαν,
καὶ αὐτοὶ περιεσχίσαντο ἐπά-
|
|
47 15
|
νωθεν ἕως κάτω. Καὶ τὸ πτῶ-
|
|
48 1
|
[πτω]μα αὐτοῦ οὐχ εὕρωσαν,
ἀλλ’ εὗρον τὸ [αἷ]μα αὐ-
τοῦ λίθον γεγενημένον.
Καὶ φοβηθέντες ἐξῆλθαν καὶ
|
|
48 5
|
[καὶ] ἀ[ν]ήγγειλαν ὅτι Ζαχαρίας
πεφόνευται. Καὶ ἤ<κου>σαν πᾶσαι αἱ φυ-
λαὶ τοῦ λαοῦ καὶ ἐπένθησαν αὐτὸν καὶ
ἐκόψαν<το> [αὐτὸν] τρεῖς ἡμέρας
καὶ τρεῖς νύκτας. 4. Μετὰ δὲ τὰς
|
|
48 10
|
τρεῖς ἡμέρας ἐβουλεύσαντο οἱ
ἱερεῖς τίνα ἀναστήσουσιν εἰς
τὸν τόπον τοῦ Ζαχαρίου. Καὶ ἀ-
νέβη ὁ κλῆρος ἐπὶ Συμεών· οὗ-
τος γὰρ ἦν ὁ χρηματισθεὶς
|
|
48 15
|
ὑπὸ τοῦ ἁγίου Πνεύματος μὴ
ἰδεῖν θάνατον ἕως ἂν τὸν
|
|
49 1
|
Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἴδῃ. XXV. Ἐγὼ
δὲ Ἰά-
κωβος ὁ γράψας τὴν ἱστορίαν
ταύτην ἐν Ἱεροσολύμοις, θορύ-
βου γεναμένου ὅτε ἐτελεύ-
|
|
49 5
|
τησεν Ἡρώδης, συνέστελλ[ο]ν
ἑαυτὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ ἕως
παύσηται ὁ θόρυβος Ἰερουσα-
λήμ. Δοξάσω δὲ τὸν Δεσπό-
την τὸν δόντα μοι τὴν σο-
|
|
49 10
|
φίαν τοῦ γράψαι τὴν ἱστορί-
αν ταύτην. 2. Καὶ ἔσται ἡ χάρις
μετὰ πάντων τῶν φοβουμένων
|
|
49 12a
|
τὸν Κύριον. Ἀμήν.
|
|
49 13
|
<Γένεσις
Μαρίας
Ἀποκάλυψις
|
|
49 15
|
Ἰακώβ>
Εἰρήνη τῷ γράψαντι καὶ τῷ
ἀναγινώσκοντι.
|